We made it!

Volgens mij hadden we het nog niet gehad over de foeragering aan boord. Ja we hebben een topkok aan boord en gisterenavond was de klapper van de week. Hoe een jeuloze vluchthaven als Breezanddijk een viersterren restaurant werd. Om tien uur 's avonds werden we getrakteerd op gekonfijte kalkoenbouten.  Wie had dat gedacht aan boord van een botter. Het was werkelijk magnifique. Daarna met z'n allen als een blok in slaap gevallen, niet eens in staat om nog de afwas te doen. De uitputting begon zijn vruchten af te werpen. Enfin, na een goede nachtrust vanochtend vertrokken richting Den Oever, op weg naar de finish. Iedereen rook de stal en zag zich zichzelf al onder een gloeiend hete douche staan en in zijn eigen bed stappen. Nog niet dus. Afkruisend langs de afsluitdijk met een knobbelige zee en windkrachtje 6 hebben we denk ik het recordaantal overstag gaan behaald. Maar na de finish tussen de havenhoofden in Den Oever smaakte het Nobeltje extra zoet. Een goede wedstrijd heeft euforische en "waarom doe ik dit" momenten en nothing in between. En deze wedstrijd was er zo een. Chapeau voor de organisatie.

Systeemzakken

Ja, lange dagen aan boord, en dan gaan de gewone lichamelijke functies gewoon door. Meestal gaat dat prima, met havenbezoeken voor de nacht. Dit is anders. Gelukkig geïnvesteerd in een goed mobiel toilet met speciale zakken met absorberende gel. De zakken waren al aan boord vanaf donderdag maar niemand durfde het aan ze ook daadwerkelijk te gebruiken. Tja, poepen hangt toch altijd nog in taboesfeer. Maar de dame aan boord kon echt niet wachten tot de volgende haven. De rest van de bemanning volgde snel. En wat was de sfeer uitgelaten daarna. Opluchting alom. Och wat zijn we toch primaire wezens, heerlijk. En wat wordt dat duidelijk aan boord van een schip met nul tot weinig voorzieningen.

Waddendag, deel 2

Inmiddels was de wind aardig doorgezet en tweede rif gestoken. Opkruisen naar de dijk  en langs de dijk naar Breezandijk was fantastisch, maar vermoeiend. Hoge golfslag, veel buiswater, maar machtig mooi. Doel was de werkhaven van Breezandijk voor 1 punt. Zeilend invaren, aanleggen, vlaggetje ophangen en weer uitvaren. Nu we hier eenmaal liggen, besloten lekker te blijven liggen. Wind trekt weer aan, windscherm gebouwd van de aap. Ron is inmiddels bezig met de kalkoenpoten met sperziebonen en aardappeltjes. Prima. Morgen weer verder. Tijd voor een wijntje. Namens ons allemaal: slaap lekker.

Wat een dag, Waddendag

Iedereen heeft vannacht als een blok liggen maffen. Zelfs gesnurk deed er niet meer toe. Ankerwacht was gelukkig overbodig met het kalme weer, wel ieder uur iemand naar buiten. Wegkomen van het Groene strand bleek lastig: de Koegelwieck (draagvleugelferry) kwam langs en zijn hekgolf sloeg de schaar onder de giek vandaan en overboord. Kwijt, dachten wij.  Tot de boot die achter ons voor anker lag ons aanriep en onze schaar omhoog hield. Fijn! En hoe krijgen we die opgehaald zonder motor? De oplossing was simpel, maar duurde lang: grote stootwil aan een lange lijn mee laten drijven met wind en stroom en zij kunnen de boei oppikken en de schaar wer aan vastmaken.
Lijkt simpel, duurt best een tijd met een boot die niet precies benedenstrooms op 100 meter afstand ligt. Met veel gepruts en kop ombomen bijna gelukt. Toen besloot de bemanning van de Windekind (dank als jullie het lezen!) even de motor bij te zetten en de boei op te pikken. Schaar aan boord en eindelijk op weg.
Plan was om richting de hogerwal, Afsluitdijk, te gaan vanwege de weersverwachting (5-6, uitschieters 7). Eerste stuk kruisen tegen stroom, weinig wind en zonder motor. Heel lang en heel frustrerend om soms te zien dat je weer achteruit gaat. Uiteindelijk toch het Schuitegat bereikt en daar ging het zeilen verder. Hierna de kluiver bijgezet, na een half uur brak de smeedijzeren haak waarmee de halshoek aan de ring van de kluiverboom zit. Dan maar de kluiver weg. Comité 'Knutsel Mee', ofwel Cor en Michael, heeft wel inmiddels een alternatief ontwikkeld, wat nog getest moet worden.
Naar het Inschot weer kruisen, weer stroom tegen, en heel langzaam opschieten. Maar uiteindelijk toch het Molenrak bereikt. Een wantij naar Kornwerderzand. Zou genoeg water moeten staan, maar dat viel tegen. Veel slib opgedregd, veel vastgelopen, heel veel werken om er uit te komen, toch gelukt. Volgende bericht volgt hierna.

Weer een punt!

Vanaf Ameland richting Terschelling, als beloofd. Net onderweg kwamen we in het Molengat de BU 130 en de Robbe tegen, op weg naar Ameland. Blijkbaar hebben zij Terschelling en Vlieland al gehad. Later ook nog de EB58 gesignaleerd, die uit het Kimstergat kwam, ook op weg naar de 6 punten van Ameland. Hoe ze vannacht en morgen terug gaan komen met weinig wind gaan we vast wel horen of lezen op hun blogs.
Wij door naar de Blauwe Balg, zeehondenbank bij uitstek. Meestal. Nu: niet één. Maakt niet uit, Lenie zorgt goed voor ze, onderweg andere banken gezien met hele groepen (roedels?). Wind N 2-3 en bar koud. Iedereen moe en door en door verkleumd. Geen kachel, lastig warm worden. Langzaam, tegen stroom, ruime wind naar het volgende wantij, Oosterom. Hier verwachtten we al vast te lopen, maar we haalden het net. Volgende wantij wel vast. Even gerust en Ron heeft verse spaghetti carbonaat bereid met een pittige salade. Goed voer om de rest van de avond door te komen. Inmiddels 20.50 weer onder zeil. Omdat de wind nu echt bijna op was, kruipend richting de Oostmeep. Dankzij de maaltijd en even binnen zitten met koffie is de warmte weer een beetje terug.
Nog even wat navigeren in het donker, en bij het Groene strand voor anker. Ron gaat nog even dim sums frituren en dan slapen. Hier blijven we liggen tot een uurtje of tien morgenochtend. Dan zijn we hier drooggevallen en is het water ook weer te teruggekomen. Onbewolkt, geen wind en een prachtige sterrenhemel. Ankerwacht is niet altijd een straf.
Slaap lekker.

En bedankt!

Alle trouwe volgers! Al 350 keer bekeken!

Ameland

Aangekomen onder zeil op Ameland. En daar ging het nodige aan vooraf! Na de start gisteravond direct met alle 4 boten koers gezet naar Breezandijk. Vanwege de windrichting en de kleine haven besloten deze niet aan te doen. Mooie race met de schouw 'Robbe' richting Harlingen. EB58 en de Trui al vrij snel achter ons gelaten. Het was volledig donker toen we de lichten van de Pollendam in de verte zagen opdoemen. In de haven van Harlingen op zeil een rondje gedraaid en er weer uit gekruist, op weg naar het Kimstergat en Ameland.
Met twee schijnwerpers speurend naar onverlichte boeien onderweg. De eerste paar gingen nog wel, daarna waren we het spoor enigszins bijster. Uren turen in het donker naar donkergrijze vlekjes tegen een iets minder donkergrijze achtergrond. Niets te vinden, geen prik, geen ton. Inmiddels 1 uur 's nachts geworden, en blijkbaar waren we het wantij over, want het werd weer dieper.
Ook het volgende wantij gaf weinig problemen. In de aanloop naar het Dantziggat blijkbaar toch een paar boeien gemist, want om 2:50 liepen we schurend vast. Hier nog losgekomen, maar 200 meter verder weer. En nu echt vast. Bomen hielp niet meer. Dan maar besloten hier droog te vallen, even te slapen enig de ochtend weer verder. Volgens Riekus lagen we om half zes echt droog, de rest sliep. Om acht uur merkten we aan het bonken dat de boot los begon te komen. Moeizaam uit de veren en met heel veel trekken (tegen wind en stroom) het anker binnen gehaald. Dan toch op naar Ameland. Zeilend de smalle haven binnen, niet makkelijk. Laatste stuk bomen en 10.30 aan de wal. Na een reprimande van de havenmeester wegens zeilen in de haven de vlag vastgemaakt aan de vlaggenmast. Nu douchen en zo naar Schylge!